.......ಇಂದೇಕೋ....

ಬದುಕಿನ ಜಂಜಾಟದಲಿ ಸಿಲುಕಿ,

ಉಸಿರಾಡಲೂ ಪುರುಸೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಇಕ್ಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ,

ಇಂದೇಕೋ ಅನಿಸಿತು 

ಗೀಚಲು ಎರಡು ಸಾಲು... 

ಬಾರದೆ ಯಾವುದೇ ಕಲ್ಪನೆ ,

ಇರದೇ ಯಾವುದೇ ಭಾವನೆ,

ಮನಸ್ಸಿನ ಸಮಾಧಾನಕ್ಕೆ

ಏನೂ ಒಂದಿಷ್ಟು ಪದಗಳ ಜೋಡಿಸಿದೆ

ಆದರೆ,

ಪಾಪ!! ಬರೆದ ಪದಗಳೆಲ್ಲಾ 

ಸುಮ್ಮನೆ ಮಲಗಿವೆ 

ಇಂದೇಕೋ ಕವನವಾಗದೆ......

...ಏಕಾಂತ...

 ಅಂದಿದ್ದ ಜೋಡುಮರ

ಇಂದೇಕೋ ಒಂಟಿಯಾಗಿ

ಬಿರುಗಾಳಿಗೆ ಸಿಲುಕಿ

ನೆಲಕ್ಕುರಿಳಿದ ಸಂಗಾತಿಯ 

ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತಾ ತಲೆಬಾಗಿ ನಿಂತಿದೆ..

ಮಿಲನದ ಶತ್ರು ಬಿರುಗಾಳಿ

ಕರುಣೆಯೇ ಇಲ್ಲದಂತೆ 

ಉರುಳಿ ಬಿದ್ದ ಮರದ

ಕುರುಹೂ ಬಿಡಬಾರದೆಂದು ಬೀಸಲು,

ಪಾಪ! ನೋಡಲಾರದೆ ಆ ಒಂಟಿ ಮರ

ತನಗಾಗಿ ಕಣ್ನೀರಿಡಲು 

ಕಾರ್ಮೋಡಗಳ ಮೊರೆ ಇಟ್ಟಿದೆ...

ಅಳಲು ಜೋರಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ಮೋಡಗಳು

ದಾರುಳ ಆಕ್ರಂಧನ ಕಿವಿಗೆ ರಾಚಿದೆ...

ಸಮಸ್ತ ಮಳೆಹನಿಗಳು ಧರೆಗುರುಳಿ 

ಕೊನೆಗೂ ಬಿರುಗಾಳಿ

ಮೌನ ತಾಳಲು 

ಏಕಾಂಗಿಯಾದ ಮರಕ್ಕೆ

ನಿಶಬ್ಧದೊಂದಿಗೆ ಏಕಾಂತ

ಮಾತ್ರ ಜೊತೆಯಾಗಿದೆ....

...ಭಯ..

ನೀ ನನ್ನವಳಾಗಲಾರೆ ಎಂದರಿತು

ಕಣ್ತುಂಬಿ ಮಬ್ಬಾಗಲು...

 ಆದರೆಲ್ಲಿ  ನೀ ಕಂಬನಿಯೊಂದಿಗೆ

ಕೆಳಗುರುಳುವೆಯೋ ಎಂದು

ಭಯವಾಗಿದೆ ಅಳಲು...