....ಅಳುತ್ತಿರುವಳು ವಸುಂಧರೆ.....

ಕೋಟಿ ಕನಸುಗಳ ಹೊತ್ತು 
ನವಮಾಸ ಕಾದಳು
ವೇದನೆಯ ಕಂಬನಿಯೂ
ಸಂತಸದ ಚಿಲುಮೆಯಾಗಿ 
ಹರಿಸಿ ಹೆತ್ತಳು
ತನ್ನನ್ನೇ ತೇಯುತ್ತಾ
ಪೊರೆದಳಾತಾಯಿ ತನ್ನೆಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳ...


ತ್ಯಾಗವನ್ನೇ ಮರೆತ
ಕುಡಿಗಳು ಸುಟ್ಟರು ಅವಳ
ಹಸಿರು ಸೀರೆ,
ಬಾಯಾರಿದಾಗ ಉಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ
ಗಡಿಗೆಗಳ ಕಲುಷಿತ
ಮಾಡಿದರಾ ರಕ್ಕಸರು
ಅವಳು ಕಟ್ಟಿದ
ಸೂರಿನ ಮೇಲ್ಚಾವಣಿಯನ್ನೂ
ಬಿಡದ ಮಂದಿ
ಸ್ವಂತ ಇಚ್ಚೆಗಾಗಿ
ಅದನ್ನೂ ಹರಿದರು...

ಮಾಡಿದ ಅನಾಚಾರದಿಂದ
ನೋವಾದಾಗ ಅವರಿಗೆ
ಕಣ್ಣೀರಿತ್ತಲಿವಳು
ಅವಳ ಆಕ್ರಂಧನವನ್ನೂ
ಲೆಕ್ಕಿಸದ ಸಂತಾನ
ಅವಳನ್ನೇ ಕಿವುಡಳನ್ನಾಗಿಸಿದರು
ಮೂಗಿಯನ್ನಾಗಿಸಿ ಅವಳ
ಬಾಯನ್ನೇ ಹೊಲಿದರು,
ಆದರೂ ಅವರ ಕ್ಷಮಿಸಿ
ಅಂತ್ಯ ಆಮಂತ್ರಿಸುತ್ತಿರುವ
ತನ್ನ ಕುಡಿಗಳ ಮನದಲ್ಲೇ
ನೆನೆನೆನೆದು ಈಗಲೂ
ಅಳುತ್ತಿರುವಳು ಆ ವಸುಂಧರೆ...

....ಅಳುತ್ತಿರುವಳು ವಸುಂಧರೆ.....

ಕೋಟಿ ಕನಸುಗಳ ಹೊತ್ತು 

ನವಮಾಸ ಕಾದಳು

ವೇದನೆಯ ಕಂಬನಿಯೂ

ಸಂತಸದ ಚಿಲುಮೆಯಾಗಿ 

ಹರಿಸಿ ಹೆತ್ತಳು

ತನ್ನನ್ನೇ ತೇಯುತ್ತಾ

ಪೊರೆದಳಾತಾಯಿ  ತನ್ನೆಲ್ಲ ಮಕ್ಕಳ...

ತ್ಯಾಗವನ್ನೇ ಮರೆತ

ಕುಡಿಗಳು ಸುಟ್ಟರು ಅವಳ 

ಹಸಿರು ಸೀರೆ,

ಬಾಯಾರಿದಾಗ ಉಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ

ಗಡಿಗೆಗಳ ಕಲುಷಿತ

ಮಾಡಿದರಾ ರಕ್ಕಸರು

ಅವಳು ಕಟ್ಟಿದ 

ಸೂರಿನ ಮೇಲ್ಚಾವಣಿಯನ್ನೂ

ಬಿಡದ ಮಂದಿ

ಸ್ವಂತ ಇಚ್ಚೆಗಾಗಿ

ಅದನ್ನೂ ಹರಿದರು...

ಮಾಡಿದ ಅನಾಚಾರದಿಂದ 

ನೋವಾದಾಗ ಅವರಿಗೆ

ಕಣ್ಣೀರಿತ್ತಲಿವಳು 

ಅವಳ ಆಕ್ರಂಧನವನ್ನೂ  

ಲೆಕ್ಕಿಸದ  ಸಂತಾನ  

ಅವಳನ್ನೇ ಕಿವುಡಳನ್ನಾಗಿಸಿದರು

ಮೂಗಿಯನ್ನಾಗಿಸಿ ಅವಳ

ಬಾಯನ್ನೇ ಹೊಲಿದರು,

ಆದರೂ ಅವರ ಕ್ಷಮಿಸಿ 

ಅಂತ್ಯ ಆಮಂತ್ರಿಸುತ್ತಿರುವ 

ತನ್ನ ಕುಡಿಗಳ ಮನದಲ್ಲೇ 

ನೆನೆನೆನೆದು ಈಗಲೂ

ಅಳುತ್ತಿರುವಳು ಆ ವಸುಂಧರೆ...

 

 

 

...ಅಭಿಮಾನಿ.....

ನಿನ್ನ ಮುಂಗುರುಳುಗಳು ಮಾಡುವ

ತಂಗಾಳಿಯೊಂದಿಗಿನ ಸಂವಾದದ

ಅಭಿಮಾನಿ ನಾ.....

ಮಂದಹಾಸ ಮನೆಮಾಡಿರುವ

ಸ್ವರ್ಣ ವರ್ಣ ವದನದ 

ಅಭಿಮಾನಿ ನಾ.....

ತುಟಿಯಂಚಲಿ ಮೂಡುವ

ತುಂಟ ನಗೆಯ

ಅಭಿಮಾನಿ ನಾ....

ಕಣ್ಣಂಚಲಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುವ

ಮಿಂಚಿನ

ಅಭಿಮಾನಿ ನಾ....

ಆವರಿಸಿದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಚಿಂತೆ ಆ 

ಹಣೆಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುವ ಗೆರೆಗಳ

ಅಭಿಮಾನಿ ನಾ...

ಅತ್ತಾಗ ಗಲ್ಲಕ್ಕುರುಳುವ

 ಮುತ್ತಿನಂತಿರುವ  ಕಂಬನಿಗಳ 

ಅಭಿಮಾನಿ ನಾ...

ಕನಸಿನ ಲೋಕಕ್ಕೆ ತೆರಳುವಾಗ

ನೀ ಮುಚ್ಚುವ ಕಣ್ರೆಪ್ಪೆಗಳ

ಅಭಿಮಾನಿ ನಾ...

ಸೌಂದರ್ಯ ಎಂಬ ಪದಕ್ಕೆ 

ಸವಾಲಾಗಿರುವೆ ಎನ್ನುವವರಿಗೆಲ್ಲಾ

ಉತ್ಪ್ರೇಕ್ಷೆಯಲ್ಲ ನೀ, ಎಂದು ಉತ್ತರಿಸುವ

ಅಭಿಮಾನಿ ನಾ.... 

...ಪ್ರಿಯೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪು...

ನಿನ್ನ ನೆನಪ ದೂಡಲು 

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬರುವುದಲ್ಲಾ

ಅಲೆಯು ತೀರವ

ಅಪ್ಪಿದಂತೆ....

ನಿನ್ನ ಮರೆಯಲುನಿಂತರೆ 

ನೆನಾಪಗುವುದಲ್ಲ ನಿನ್ನೊಂದಿಗಿದ್ದ

ಕ್ಷಣಗಳು ಮರೆಯಿಂದ 

ಹೊರಬಂದು ಮಿನುಗುವ

ನಕ್ಷತ್ರದಂತೆ.....

...ಔದಾರ್ಯ...

ರವಿಯು ಮೂಡಣದಿ ಬಂದಾಗ

ಭುವಿಗೋ ಇನ್ನೂ ನಿದ್ರೆಯ ಮಂಪರು 

ಅವಳನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿ ತಂಗಾಳಿಯ

ತಂಪಿನ ಹೊದಿಕೆಯನ್ನು ಸರಿಸಿ

ಮೃದುವಾಗೆ  ನಗುತ್ತಾ

ನಡು ಹಗಲಲ್ಲಿ ಅವಳ

ಶಿರದ ಕಿರೀಟವಾಗಿ

ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ ವಿದಾಯ

ಹೇಳುವಾಗ ನವನವೀನ ಬಣ್ಣಗಳ

ಆಗಸಕ್ಕೆ ಬಳಿದು

ಬೆಳ್ಳಕ್ಕಿಗಳ ದಂಡಿನೊಂದಿಗೆ ವಿದಾಯ 

ಹೇಳಿ ಅವಳನೊಮ್ಮೆ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಂಡು

ಪಡುವಣದ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ

ಭಾರ ಮನಸ್ಸಿನೊಂದಿಗೆ ಮುಳುಗುವನು....

ಅವನು ಮರೆಯಾಗುತ್ತಲೇ ಮುಗುಳುನಗೆಯೊಂದಿಗೆ

ಬರುವ ಚಂದಿರನಿಗೂ

ಧರೆಯೆಂದರೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಪ್ರೀತಿ.

ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ದಿನವೊಂತು

ಇಳೆಯ ಎದೆಯಾಳದಲ್ಲೂ

ಅಲೆಗಳ ಏರಿಳಿತ.

ಅವಳಿಗರಿವಿಲ್ಲ ಅವನದು

ಬರೀ ಬೆಳಕಿನ ಪರದೆಯೆಂದು

ಸಾಲಕ್ಕೆ ಕೇಳಿ ಪಡೆದ ವಸ್ತ್ರ,

ಬೆಳದಿಂಗಳಿಗೆ ಮರುಳಾಗಿ

ರವಿಯನ್ನು ಮರೆತು

ತಾರೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಇವಳೂ

ಹೊಗಳುವಳು ಅವನನ್ನೇ.

ಇವನ ಬಣ್ಣ ಬಯಲಾಗುವ 

ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮಲಗುವ ಅವಳಿಗೆ

ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಮೋಡಿ ಮಾಡುವ 

ಚಂದಿರನ ಅರ್ಧಸತ್ಯ

ತಿಳಿದಿಲ್ಲ ಪಾಪ!!

ಅವನಿಗಿರುವ ಹೊಳಪೂ ,

ತನಗಿದೆ ಎಂದು ಬೀಗುವ ಸೌಂದರ್ಯವೂ,

ಅವನ ಆ ಮೋಹಕ ನಗುವೂ,

ಎಲ್ಲಾ ತಿಳಿದೂ ಏನನ್ನೂ ಅಪೇಕ್ಷಿಸದೆ

ಅವಳ ನಗುವಿಗಾಗಿ

ಬದುಕುತ್ತಿರುವ ರವಿಯ ಔದಾರ್ಯವೆಂದು....